Czym jest MONW ?
Zespół MONW to metabolic obesity in normal weight) co określa pacjenta szczupłego, który cierpi na zaburzenia metaboliczne.
Każdy z nas zna współczesny problem otyłości na świecie i w kraju. Została sklasyfikowana jakoś choroba, która sprzyja powstawaniu innych chorób. Zwrócono jednak uwagę nie tylko na otyłość w pojęciu ogólnym – ale również sposób rozmieszczenia tkanki tłuszczowej w ciele. W latach 80 zwrócono uwagę, ze zaburzenia metaboliczne i ryzyko chorób występują również u osób z prawidłową masą ciała. W szczególności chodzi o sposób magazynowania tkanki tłuszczowej- czyli tłuszcz trzewny. Problem dotyczy osób szczupłych z tzw. otyłością brzuszna i jednocześnie inne wskaźniki takie jak : obecność lub podejrzenie insulino oporności, podwyższony poziom cholesterolu całkowitego i LDL, obniżony poziom HDL, podwyższone ciśnienie tętnicze krwi. Jednocześnie BMI jest w normie. W grupie ryzyka sklasyfikowano osoby o niewłaściwych nawykach żywieniowych, nadużywających dodatków cukrowych w diecie, nieregularnie spożywających posiłki w wieku powyżej 21 lat i jednocześnie zwiększony obwód pasa.
Jak można zapobiegać ?
Przede wszystkim należy wyeliminować przyczyny- skutecznie przyłoży się do tego szerzenie świadomości żywieniowej wśród dzieci i młodzieży, a także próby eliminowania zachowań sprzyjających.
Tylko jak zapobiegać otyłości ?
Wskazane jest również zwiększenie aktywności fizycznej u osób w grupie ryzyka, częstsze kontrolne badania krwi. Nieprawidłowe wyniki badań laboratoryjnych, braki regularnej aktywności fizycznej lub zbyt wysoki poziom tkanki tłuszczowej zmierzony poprzez analizę składu ciała powinny skłonić nas do podjęcia działań mających na celu zminimalizowanie ryzyka wystąpienia w przyszłości wielu chorób cywilizacyjnych, takich jak m.in. cukrzyca typu II, chorób sercowo – naczyniowych, choroby nowotworowe.
Rola aktywności fizycznej
Badania wskazują, że osoby o niskiej aktywności fizycznej mogą mieć większe tendencje do dystrybucji tkanki tłuszczowej w okolicach brzucha. Brak aktywności fizycznej należy również do czynników zwiększających ryzyko wystąpienia insulinooporności. Zaobserwowano, że osoby z MONW mają mniejszą wartość maksymalnego pułapu tlenowego (VO2max) i obniżony powysiłkowy wydatek energetyczny.